Ontmoeting via heldervoelendheid

Vandaag precies een jaar geleden ontving ik via PAM mijn eerste bericht van jou. Mijn relatie met  Peter was toen al bijna twee jaar voorbij. Volgens jouw PAM-profiel was jij, net als Peter, zo’n feestvierende Achterhoeker. Maar onze correspondentie leidde niet direct tot nieuwsgierigheid naar elkaar. Na een lange radiostilte intensiveerde ons mailcontact zich in december een tijdje. Jij wees me erop dat ik, net als jij, heldervoelend ben. Dat gebeurde voor de tweede keer in korte tijd. Jij overwoog een cursus om deze kwaliteit verder te ontwikkelen. Ik googlede op heldervoelendheid, herkende eigenschappen, maar deed er verder niets mee.

Onverwachts ‘gelezen’

Een paar maanden later werd ik op een avond volkomen onverwachts ‘gelezen’ door een man. Zijn beschrijving van mij was treffend. Hij ‘voelde’ waar oude pijn zat. Zijn analyse, die ik de volgende dag spontaan per mail ontving, ging diep. Ik herkende. Hij wees me er ook op dat ik heldervoelend ben. Hij adviseerde me om mijn heldervoelendheid verder te ontwikkelen. Daartoe zou ik ook mijn ‘oude pijn’ moeten opruimen. Een goed plan. Maar hoe pak je zoiets aan?

Dieper contact

Ik ging op zoek naar een persoon, die mij daarin kon begeleiden. Uiteindelijk vond ik iemand, ver van huis, in een klein dorpje in Drenthe. We maakten een afspraak voor een eerste sessie. Ook belde ik jou. Misschien kon jij me verder helpen. Voor het eerst hoorde ik jouw stem. Jij stond net op het schoolplein om jouw kinderen op te halen. Een half uur later waren ze weer met vriendjes uitgevlogen. Voordat we het wisten, spraken we een uur met elkaar. Aan het einde van het gesprek vroeg jij plotseling: ‘Gaan we nog iets afspreken om elkaar te ontmoeten?’ ‘Eeeh…’ Daar had ik niet op gerekend. ‘Het lijkt me wel leuk om kennis te maken. Ik ben nieuwsgierig of onze heldervoelendheid tot een dieper contact  leidt.’

Liefde

Een paar weken later, op een prachtige zomerse lentedag, zagen we elkaar voor het eerst. Jij had een tafeltje gereserveerd op een romantisch terras aan het water. De avond vloog voorbij. Ik haalde nog een grapje met je uit, en stuurde je even wat liefdesenergie. Ik was benieuwd of je dat zou voelen. Je werd meteen onrustig en ik zag jouw tong bewegen langs jouw lippen.

We waren allebei verwonderd, prettig verrast over de mooie mens, die we in elkaar zagen. Jij vroeg me wat ik voelde. Zonder nadenken en zonder bijbedoeling zei ik ‘Liefde’.

En toen kuste je mij.

Op de fiets naar Santiago de Compostella

We bleven kussen, tot het tijd was om afscheid te nemen. Jij had de volgende dag een meeting in Drenthe. ‘Goh, ik ben ook in Drenthe! Misschien kunnen we samen lunchen?’ We spraken niets af.

Toen ik de volgende ochtend uit mijn sessie kwam, belde ik je op. Tot onze beider verrassing kruisten onze paden elkaar letterlijk tien minuten later. We hadden een half uur samen in de stralende zon op een mooi plekje in Drenthe. We voelden en kusten elkaar. Plotseling vroeg je aan mij, zomaar uit het niets: ‘Wil je met me mee, op de fiets naar Santiago de Compostella?’ Ik stond perplex. Ik droomde er al jaren van om een paar weken lang naar het zonnige Zuiden te fietsen. Dit voorjaar was Santiago de Compostella als bestemming in mij opgekomen.

Op een kleedje aan de IJssel

Tijdens onze derde ontmoeting genoten we, opnieuw in de stralende zon, van elkaars aanwezigheid op een kleedje aan de IJssel. Jij had een heerlijke fles witte wijn meegenomen. Je fantaseerde dat ik over jou zou schrijven en vroeg me nieuwsgierig: ‘Welk pseudoniem zou je voor mij gebruiken?’ Ik kon niets verzinnen. Iedere keer opnieuw werd ik getroffen door het jongetje dat ik in jou zag. Ik voelde een tere energie. Bij ons afscheid lieten we elkaar, tegen de aantrekkingskracht in, weer gaan.

Allebei spraken we over Santiago de Compostella met het thuisfront. Later schreef je me: ‘Het is te overdonderend. Ik ben er met mijn hoofd niet meer bij. Mijn vrouw heeft me er terecht op aangesproken.’ En ‘ De verliefdheid staat momenteel realistisch denken in de weg.’

Jouw vakantie met jouw gezin creëerde op dat moment rust. Jouw wens was geen contact. Toch was je elke dag bij me.

Niets meer gehoord

Via twitter las ik, hoe jij jouw vakantie had beleefd. Erna, geen sms, geen DM, geen mail, geen telefoontje…niets meer van jou gehoord.

Tot gisteravond.

Het is weer voorbij, Sven. Mijn zielevriend.

Het schilderij is gemaakt door kunstenares Jit Nieuwenhuis. Zij vertelt over dit schilderij:
‘Dit schilderij drukt de invoelendheid van een mens uit. De essentie van het niet weten, zich uitdrukkend uit overmoed. ‘Laat de kinderen tot mij komen’ wordt ermee bedoeld. Het zit er in de vorm van een engel in. Een engel zonder vleugels. Het woord engel is misschien niet goed gekozen want ik wil eigenlijk iets neerzetten wat het leven en de dood voorbij gaat. Het leven en de dood, dat is het leven nu. Dat zit in dit schilderij verwerkt. Met de sensatie van de lichamelijkheid.’

Jit Nieuwenhuis is gevraagd om te exposeren op de Biënnale in Florence. Zij heeft sponsors nodig om dit mogelijk te maken. Meer informatie over Jit, haar werk en de Biënnale in Florence vind je op http://www.jitnieuwenhuis.nl/.